سرزنش گناهکار ممنوع!
در روایات، ملامت و سرزنش گناهکار به خاطر گناهش نهی شده است؛ و شاید به این خاطر باشد که گناه بیماری است وگناهکار بیمار؛ و همان طور که ملامت کردن بیمار به خاطر بیماری اش صحیح نیست و به جای آن باید به درمانش توجه کرد،توبیخ گناهکار نیز به خاطر گناهش درست نیست و باید با استفاده از راههای درمانی که ذکر شد به درمان او پرداخت.
و چه جمله ی زیبایی است که می گوید: پناه می برم به خدا، از عیبی که امروز در خود می بینم و دیروز، دیگران را به خاطر همان عیب ملامت کرده ام.
وقتی نه از «دیروز دیگری» خبر داریم و نه از "فردای خودمان"، پس در سرزنش کردن و قضاوت کردن دیگران محتاط باشیم.(به نقل از دکتر شریعتی)
امام صادق علیه السلام در این رابطه تذکر زیبایی را می فرمایند: مَن عَیَّرَ مؤمِناً بِذَنبٍ لَم یَمت حَتّى یَرکَبَه : کسى که مؤمنى را براى گناهى سرزنش کند، نمیرد تا خودش آن گناه را مرتکب شود. (میزان الحکمة: ح 14854)
امام چهارم علیه السلام فرمود: آخرین وصیتی که حضرت خضر به موسی علیه السلام کرد این بود که به او گفت: هیچگاه کسی را به خاطر گناهش ملامت نکن. (بحارالانوار، ج 73، ص 386)
این سرزنش و ملامت شخصیت افراد به حدی مذموم شمرده شده است که در روایتی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند: «اذا زنت خادم أحدکم فلیجلدها الحد و لا یعیرها» (مجموعه ی ورام، ج 1، ص 57) اگر زنی که خدمتکار شما است زنا کرد باید او را به وسیله ی حاکم شرع حد بزنید [و کیفر قانونی را درباره ی او اجرا کنید]، ولی او را سرزنش و ملامت نکنید.
منبع: تبیان
