در اعتقادات دین مبین اسلام از نعمت عقل به‌عنوان اصلی‌ترین ویژگی انسان و یا از آن با لقب‌های "پیامبر درونی" یا "حجت الهی درونی" یاد شده است.
با وجود آن‌که تشخیص حق از باطل با واسطه این حقیقت مشترک بین همه انسان‌ها صورت می‌گیرد، اما در بسیاری از مکتب‌ها با عقل مبارزه می‌شود.
علت اساسی این مقابله در واقع پوشاندن ضعف و نشأت گرفته از غیر عقلانی بودن عقیده گروه‌های عقل‌ستیز است؛ وگرنه کیست که نداند حوزه نفوذ ادراک عقلی آن قدر گسترده است که توانایی اثبات بسیاری از اصول را دارد.
یکی از ادیانی که پیروان آن از ابتدا با عقل مشکل داشتند، مسیحیت بود و پرواضح است فرقه‌های منشعب از آن مثل: مسیحیت تبشیری نیز درگیری‌شان با این اصل بدیهی، بیش‌تر نمود پیدا کند.
در شبکه‌های ماهواره‌ای وابسته به این فرقه مدام از "عقل‌ستیز بودن اعتقادات مسیحیت" سخن به میان می‌آید و آموزه‌های آن را غیرقابل درک به‌وسیله عقل می‌دانند.
"رسول حیدری" مجری شبکه مسیحی محبت در برنامه "امید جاودان"، در پاسخ به سؤال یک بیننده در رابطه با موضوع تثلیث نیز به همین حربه متوسل شد.
این مجری ضد اسلام، "فلسفه" و "علم" را ناتوان از اثبات چنین آموزه‌هایی معرفی کرد و روش جایگزین آن‌ها را "ابزار روحانی" معرفی کرد که به زعم وی، در فلسفه ضعیف و در علم وجود ندارد.
البته این‌که ابزار روحانی ادعایی چه است و کاربردش چیست و چگونه می‌توان به آن دسترسی پیدا کرد، سؤال‌های روشنی است که هیچ‌گاه جواب واضحی به آن‌ها داده نشده است.
خاطرنشان می‌کند، علاوه بر رسول حیدری افرادی چون: "آرمان رشدی"، "سارو خاچیکی" و ... نیز از زیر بار پاسخ‌گویی به سؤال‌های مرتبط با تثلیث طفره رفته‌اند.
بر اساس این گزارش، یکی از اصول پرچالش در مسیحیت، آموزه مشهور تثلیث است که همیشه با توجیه‌های سطحی و مثال‌های بی‌ارتباط از جانب مبلغان فرقه مسیحیت تبشیری به آن پرداخته می‌شود.
نقل قول‌های تاریخی نشان داده که چندین بار مجمع بزرگ از علمای سطح بالای مسیحیت برای حل این معضل جمع شده‌اند و نتیجه تأیید تثلیث، تنها بی‌توجهی به عقل بوده است.
این انحراف بزرگ، شالوده‌ای را در مسیحیت بنا گذاشته که هر زمان اصول دینی با عقلانیت دچار مشکل شود با استفاده از "شعار ایمانی بودن قضیه"، از کنار مسأله بگذرند.
در منشور اعتقادات مسیحیت همواره عهد جدید، آبای کلیسا، متکلمین مسیحیت و مبلغان مسیحی با عقل و عنصر عقل‌ورزی مخالفت ورزیده و آن را در زمینه شناخت بی‌فایده می‌دانند.
نتیجه "عقل‌ستیزی" در مسیحیت آن شد که مسیحیان اعلامیه جدایی علم و دین را به دیوارها چسباندند و کلیسای عقل‌گریز را از عرصه جامعه بیرون رانده و علم و عقل را جانشین آن ساختند.
بنا به عقیده مسیحیان تبشیری، مسیحیت یک دین و مذهب نیست، بلکه یک شعار اخلاقی است، اما روشن است که مردم به ستوه آمده از ظلم ظالمان، حقیقت‌جویان اندیشمند، خدا باوران عدالت‌جو و دلیرمردان استکبارستیز، نمی‌توانند آرمان‌های خود را در این شعار توخالی بیابند.
اما بر خلاف مسیحیت، اسلام پس از ظهور، جایگاه والایی را برای عقل اختصاص داد و فلسفه یونانی که در غرب عقل‌گریز اهمیتی نداشت، در دنیای اسلام مورد استقبال قرار گرفت و اصول آن که هیچ تضادی با اصول اسلامی نداشت، به سرعت پذیرفته شد.
دستورهای اسلامی، قرآن، ائمه معصومین (ع) و متکلمین اسلامی همواره به عنصر عقل در کسب معرفت تأکید ورزیده‌اند که این خود نشان‌گر عقل‌‌گرا بودن دین مبین اسلام و اصول اعتقادی آن است.
می‌توان چنین نتیجه گرفت که اصول مسلم اسلام "عقل‌پذیر" است و اساسا این اصول باید با عقل پذیرفته شود، اما در نقطه مقابل آن آموزه‌های مسیحیت تبشیری، "عقل‌ستیز" بوده و یک مسیحی باید با تسلیم و دل‌دادگی - نه فهم و درک عقلی- آن‌ها را بپذیرد.
منبع: انجمن رهپویان هدایت
